Bron: Boerderij, 18 oktober 2021

’s Avonds melken valt niet altijd mee, maar Alien van Zijtveld is van ‘hup, de schouders eronder en positief blijven.’

’s Avonds, als de rest van Nederland voor de tv zit of op een andere manier ontspant, trekt Alien van Zijtveld haar overall aan om juist te gaan werken. Dat is de consequentie van de keuze die zij en haar man Pieter maakten om drie keer daags te melken. “We begonnen er in 2015 mee, na de afschaffing van het melkquotum. Het was voor ons een mogelijkheid om op een efficiënte manier de melkproductie te verhogen en meer omzet te genereren.”

Bewust met zijn tweeën
Om vijf uur ’s ochtends melken haar schoonouders, Pieter melkt ’s middags samen met zijn vader en ’s avonds, als de kinderen op bed liggen, melken Pieter en Alien samen. Oppas regelen hoeft niet, in de melkput heeft ze altijd de babyfoon bij zich. “Alléén melken zou wel kunnen, maar dan duurt het langer. We hebben er bewust voor gekozen om het met z’n tweeën te doen, anders zie en spreek je elkaar amper meer en voor je het weet, komt je huwelijk onder druk te staan.”

Het is overigens niet zo dat er ’s avonds helemaal nooit ruimte is voor iets anders dan werken. Wie bijvoorbeeld naar een verjaardag moet, kan dat doen en elke woensdagavond hebben ze sowieso samen vrij. Dan komt er een melker en kijken Alien en Pieter met een borrelplankje erbij een film op Netflix, of ze gaan op bezoek bij vrienden of familie. Maar de rest van de week staan ze ’s avonds in principe in de melkput. “Hoe lang we op deze manier nog kunnen werken, durf ik niet te zeggen. Ik merk dat de grens in zicht komt, omdat de kinderen ouder worden en steeds iets later naar bed gaan. Ook mijn schoonouders zullen vermoedelijk niet nog jarenlang elke ochtend om vijf uur blijven melken. Daarom denken we al een tijdje over de aanschaf van melkrobots. Dat zou veel werk schelen, maar tegelijk valt er dan ook iets heel moois weg. In de melkput hebben Pieter en ik namelijk heel goede gesprekken. Het gaat echt over van alles; de kinderen, onszelf, het bedrijf, een bepaalde koe, of de melkproductie.”

Alien spreekt met kennis van zaken, toch is ze niet van boerenkomaf. Ze rolde erin en ontwikkelde net als haar man een passie voor koeien en het boerenleven. “Ik was 16 toen ik Pieter leerde kennen. De eerste keer dat ik hier op bezoek was, stond ik meteen in de melkput en een paar maanden later molk ik al alleen, terwijl de rest bezig was met gras inkuilen.”

De interesse voor het boerenwerk was er dus meteen en in het verlengde daarvan ging Alien naar de Aeres Hogeschool in Dronten. Die opleiding maakte ze echter niet af. “Totaal onverwacht pleegde mijn vader zelfmoord. Mijn man, toen nog mijn vriend, heeft hem gevonden. Het was een heel pittige periode en ik kon mijn hoofd er op school niet meer bij houden. Ik ben gestopt en ben gaan werken in een supermarkt met het idee: ik zie wel wat er gebeurt. Gaandeweg ging ik steeds meer doen op het bedrijf en nu ben ik boerin.”

De rolverdeling is zodanig dat Pieter en zijn ouders overdag het meeste werk buiten doen, Alien is er dan vooral voor ‘binnen.’ Ze doet de administratie, is bezig voor Agractie en ze zorgt voor de kinderen. Al met al zitten haar dagen flink vol: “Brengen en halen naar en van school, sport en zwemles, soms voel ik me net een taxibedrijf, maar ik doe het met plezier. Toch vind ik het ook heerlijk als ze ’s avonds in bed liggen en ik even een half uurtje voor mezelf heb voor ik mijn overall weer aantrek.”

Ze grinnikt: “Soms, als het regent en koud is en de houtkachel binnen zo lekker brandt, dan valt het niet mee om naar buiten te gaan. Maar we hebben gekozen voor drie keer daags melken en daar gaan we voor, dus hup, aan de slag. Dat is onze instelling, we benaderen alles positief.”

Stikstofonzekerheden
Dat geldt ook voor de stikstofonzekerheden waar de landbouw momenteel mee te maken heeft. “We hebben alle vergunningen, maar wat zegt dat nog in deze tijd? Toch wil ik me er niet te druk om maken. Ik kan goed relativeren, misschien komt dat ook door wat er gebeurd is met mijn vader. Ik denk dan: dat hebben we doorstaan, dus dat kunnen we nu ook. Schouders eronder en geen energie stoppen in dingen waar het bedrijf geen invloed op heeft. Zelf hebben wij, of eigenlijk vooral Pieter maar ik sta daar volledig achter, een duidelijk doel voor ogen: meer automatiseren, het bedrijf overnemen en een beetje groeien. Maar we willen geen honderden koeien, het uitgangspunt is dat we het werk samen moeten kunnen doen.”

Welke bladen lees je?
Er liggen hier allerlei bladen, zoals Veeteelt en Elite, maar vaak blijven die ongeopend. Ik lees vooral veel online, daar vind je meer en het is actueler.

Wie zou je wel eens willen ontmoeten?
Ik zou mezelf wel eens door de ogen van een ander willen zien: hoe kom ik over?

Wat voor opleiding heb je gedaan?
De has, maar die heb ik niet afgemaakt

Wat is je favoriete kleding?
Een spijkerbroek met sneakers eronder. ’s Avonds trek ik húp, m’n overall over die spijkerbroek aan en ga de stal in.

Wat voor auto rijd je?
Een Mercedes Vito, een busje. Ik gooi ’s ochtends de fietsen van de kinderen erin, zodat ik ze ’s middags met de fiets van school kan halen. Dat vinden ze leuk en zo leren ze meteen iets over het verkeer.

Wat is je favoriete tv-programma?
Politieseries zoals Flikken Maastricht, maar ook Beste Zangers en Boer zoekt Vrouw.