Bron: vno-ncw.nl
Emmertje melk mee, stremsel en zuursel erbij, en kinderen kunnen zelf kaas maken. Deze ondernemer maakt zo verbinding met de jeugd. ‘Niet voor míjn tijd, maar voor de generatie na mij. Want de jeugd leidt straks deze fabriek.’
Kijk naar links, kijk naar rechts. Boerderijen, tractors, weilanden tot aan de horizon. Hier, midden in het dorp Rouveen – onderdeel van de gemeente Staphorst – staat Rouveen Kaasspecialiteiten, met Klaas Hokse aan het roer. ‘Zie je zwarte, of groene kaas in een winkel? Grote kans dat die van ons komt’, aldus Hokse. Aan ‘zijn’ coöperatie zijn 240 melkveehouders verbonden. Zo’n 200 medewerkers maken er 400 kaassoorten voor verkoop in 160 landen.
Rouveen Kaas is vergroeid met het dorp. ‘We zijn hoofdsponsor van de jeugdvoetbal, de muziekvereniging, de Oranjevereniging. Niet dat onze naam op grote vlaggen staat. Wij hoeven niet op de voorgrond, dat past niet bij ons.’
Waarom Rouveen kazen samenwerkt met een educatiecentrum
Waar Hokse veel plezier in heeft, is de samenwerking met Stichting De Veldschuur. Met dit educatiecentrum zorgt het bedrijf ervoor dat basisschoolkinderen een dagje kaas komen maken bij gepensioneerd kaasmaker Bolks. ‘Ze krijgen een emmertje melk, daar gaat stremsel bij en zuursel. Ondertussen legt hij uit hoe dat precies werkt. Uiteindelijk nemen de kinderen een kaasje mee naar huis, en als dat vier weken oud is, eten ze dat lekker op met papa of mama. Vaak krijg ik een appje op zondag: Ha Klaas, we zijn nu je kaasje aan het eten!’
Hokse neemt de kosten per kind (ongeveer een tientje) voor zijn rekening. Ook staan vijf fabrieksmedewerkers meneer Bolks bij toerbeurt bij – de chef Kaasmakerij, een paar technologen. ‘Gewoon, omdat ze dat leuk vinden.’ Per jaar maken zo’n 500 kinderen van ruim 12 basisscholen zo’n kaasje.
De zuivelcoöperatie doet dit ongeveer 14 jaar; sinds twee jaar ‘formeel’. De lessen kregen een tijdelijke hick-up door corona. ‘We hopen in september weer te beginnen.’
Zo leert de jeugd meer over het goede van de Nederlandse cultuur
Waarom Hokse dit doet? ‘Kinderen merken zo dat kaasmaken een ambacht is. Dat kaas niet aan de boom groeit. Zoveel kaasfabrieken zijn er niet meer in Nederland, en die er zijn worden almaar groter. Ik wil kinderen meenemen in het goede van de cultuur die we als Nederland hebben. In dit geval kaasmaken, maar ook het Rijksmuseum in Amsterdam draagt die cultuur over.’
De jeugd heeft de toekomst. ‘Veel jongeren trekken weg naar de stad. Ik wil die verbinding maken met de jeugd, het mooie van de agrarische omgeving laten zien. Elke zomer doen 50 scholieren bij ons vakantiewerk. Zo maken we ook die verbinding. Diverse scholieren die met een bijbaantje begonnen, werken nu in vaste dienst in onze kaasfabriek.’
Die ‘verbinding’ heeft dus ook een commercieel belang. Maar er is meer. ‘Op een gegeven moment besef je dat een bedrijf veel meer is dan een gebouw. Het draait om de mensen. Die verbinding bouw ik niet voor míjn tijd, maar voor de generatie na mij. De jeugd gaat straks deze fabriek leiden. Als je boven de 50 bent, moet je eigenlijk al kennis overdragen.’
Iets terugdoen voor de gemeenschap
Veel bedrijven zeggen: ja, we zouden ook wel iets willen doen voor de gemeenschap, maar we zijn zo groot, merkt Hokse. ‘Een kul-argument. Prachtige initiatieven belanden in de la in het directiekantoor. Bij grote ondernemingen wordt eindeloos gebudgetteerd en dan kom je toch níet uit. Je moet het intrinsiek leuk en belangrijk vinden om bij te dragen aan de samenleving. En dán gebeurt het.’
Lees hier het originele artikel:
